در مقاله ای خواندم که با تحقیق روی تعداد زیادی زن و دختر و بررسی گذشته آنها ، روانشناسان می گویند ؛ مادرانی که با دختران خود در کودکی درد دل می کنند و از غم و غصه ها و ناراحتی های خود حرف می زنند ، صدمه زیادی به روح و روان دختر خود وارد می کنند که همانند آزار جنسی است !
نکته ای تکان دهنده و قابل تامل ؛
چرا اکثر دختران از شنیدن غم نامه های مادران خود آشفته می شوند ؟ در حالی که شنیدن همان حرفها از زبان دیگری تنها تاثر انگیز است .
چرا عده زیادی از دختران در زندگی زناشویی خود با مشکلات فراوانی مواجه اند ؟
علت این همه برداشت های غلط در روابط با جنس مخالف چیست ؟
آیا زمان آن نرسیده که آگاهانه تر با کودکان خود رفتار کنیم و از آسیب رساندن به آنها بطور ناآگاهانه پیشگیری کنیم ؟
عاشق این شعرم
عالی بود
شاید خداوند صحرا را خلق کرد تا انسان بتواند با دیدن نخل تبسم کند!