زندگی نه " رسیدن " که همان " شدن است .
" رسیدن " ی شاید در کار نباشد ، قافله را هدف قرار می دهی تا حرکت کنی و از پا نایستی و گرنه به قله هم که برسی باز باید حرکت کنی و مجال توقف دایم نیست .
شجاعت آن نیست که از آدمهای شجاع تقلید کنی،
بلکه آن است که به شیوه خود زندگی کنی
و بهای آن را نیز بپردازی.
حتی اگر بهای به شیوه خود زیستن ،خود زندگی باشد،باز ارزش آن را دارد.
زیرا در چنین شیوه ی زیستن است که روح به دنیا می آید .
هنگامی که کسی آماده است تا برای چیزی بمیرد،همین آمادگی و شور اوست که اورا دوباره متولد میکند.
اگردراین آمادگی رنجی نهفته است،رنج زایمان است.
به شیوه ی خویش زیستن،شجاعت میخواهد ،دل و جرات میخواهد.
به شیوه خود زندگی کن؛
شبیه خودت باش و بس.
نگران عوام نصیحت گو مباش .
زندگی خودرا ترسیم کن.
از روی نقش کهنه ی دیگران نقاشی نکن.
خلاق باش.
اگرهم در شیوه خود بر خطا باشی ،
بهتر ازآن است که دیگران به جای تو زندگی کنند
و تو بر ثواب باشی .
زیرا کسی که به شیوه ی دیگران زندگی میکند
و بر صواب است
زندگی را به بطالت میگذارند.
کسی که به شیوه ی خود زندگی میکند،و بر خطاست،
بلاخره دیر یا زود از خطای خویش درس خواهد گرفت.
او خطای خویش را دستمایه ی تجربه ای تازه خواهد کرد و با تجربه های خویشتن ،خواهد بالید . . .
.
تا حالا شده یک روز بدون دلیل خاصی روز خوبی براتون باشه !
بعضی روزها ، اساسا روزهای خوبی اند ؛
از صبح که بیدار می شیم حال خوبی داریم ؛
صبحانه بهمون می چسبه ،
دمای هوا به نظر اندازه میاد ،
ناهار دلچسبه ،
مردم کوچه و بازار یک جورایی مهربون و دلنشین اند !
چرا ؟
آیا شب رو خوب خوابیدیم ؟
آیا حساب بانکی مون زیاد شده ؟
آیا ...؟
این گونه روزها بهترین روزهای زندگی اند و بهترین مجال برای پراکندن شادی و عشق به پیرامون مون ؛
یک فرصت خوب تا حال جهان رو خوب کنیم .
"ذهن انسان بطور زیستی تمایل به بی خردی دارد "
چقدر به خوراک ذهنی خود اهمیت می دهیم ؟
آیا زباله های دیداری و شنیداری و فکری پیرامون خود را می شناسیم ؟
انسان موفق و خوشبخت کسی است که هر روز یک پرسش از خود کند و در پایان روز بتواند پاسخی برای پرسش خود بیابد .